Appellant is eigenaar van een recreatiewoning op een recreatiepark. Op grond van een nieuw bestemmingsplan, genaamd “Recreatieterrein Nes-Buren 2019” kunnen er zeven nieuwe woningen worden gerealiseerd, waaronder één op het perceel van appellant. Appellant wil niet dat er nog een woning op zijn perceel wordt gebouwd en stelt dat de bouw van deze extra woning niet voorzienbaar was. De gemeenteraad stelt dat de bouw van zes van de zeven nieuwe woningen, waaronder die op het perceel van appellant, al op grond van het plan “Zomerhuizenterrein Nes-Buren” uit 1973 mogelijk was. Appellant is het hier echter niet mee eens. Volgens hem moet gekeken worden naar het bestemmingsplan voorafgaand aan het huidige plan, genaamd “Recreatieterrein Nes-Buren 2007”. Volgens appellant bevat het voorgaande bestemmingsplan geen bepaling die de bouw van zeven extra woningen mogelijk maakt, waarvan één op het perceel van appellant.
De Afdeling stelt vast dat het bestemmingsplan uit 1973 een bouwvlak toevoegde aan het perceel van appellant. In het bestemmingsplan stond expliciet vermeld dat het ging om een bouwvlak ter realisatie van een recreatiewoning. Op grond hiervan kon er dus al een nieuwe recreatiewoning worden gebouwd op het perceel van appellant.
De Afdeling stelt eveneens vast dat het bestemmingsplan “Recreatieterrein Nes-Buren 2007”, dat voorafging aan het huidige bestemmingsplan, in totaal zes nieuwe bouwvlakken bevatte die de bouw van recreatiewoningen mogelijk maakte. Eén van die bouwvlakken lag ook op het perceel van appellant. Bij besluit van 16 december 2008 heeft het college van gedeputeerde staten van Fryslân besloten over de goedkeuring van dit plan. Tegen dit besluit is destijds een procedure aangespannen en naar aanleiding daarvan heeft de Afdeling zich gebogen over het bestemmingsplan. Bij uitspraak van 7 juli 2010 heeft de Afdeling toen de goedkeuring van vijf bouwvlakken vernietigd. Onder deze vernietiging viel echter niet het bouwvlak op het perceel van appellant. De conclusie is dat het bestemmingsplan uit 1973 en het bestemmingsplan “Recreatieterrein Nes-Buren 2007”, een bouwvlak op het perceel van aanvrager plaatste, die het mogelijk maakte om een recreatiewoning te bouwen. Naar het oordeel van de Afdeling heeft de raad daarom terecht gesteld dat de voorziene recreatiewoning op het perceel van appellant planologisch al mogelijk was.
>> Uitspraak Raad van State 15 september 2021
>>Uitspraak Raad van State 7 juli september 2010